பெண் எனுமோர் மாமருந்து!!

பெண்களைப் போற்றாத, புகழாத கவிஞர்கள் எழுத்தாளர்கள் இதுவரை இருந்ததில்லை, இனி இருக்கப்போவதுமில்லை. இதற்கான காரணம் எதிர்பாலின் மீதுள்ள ஈர்ப்பே, அதுவே நம்மை வாழ உந்துகிறது. ஆனால் இலக்கியங்களுள் பெரும்பான்மையானவை யுவதிகளையே புகழ்ந்து போற்றப்பட்டு வந்திருக்கிறது, ஆணை புகழ்ந்தோ வர்ணித்தோ வெளிவந்த படைப்புகளை விரல்விட்டு எண்ணிவிடலாம்.

இங்கே அப்படி சிலவற்றை வர்ணித்துள்ளேன்.

வெளியே நின்று ஒரு பெண் அழுகிறாள். இவ்வளவு அழகான பெண்ணைக்கூட கஷ்டப்படுத்தி வேதனை கொள்ள வைப்பது யார்?

ஒரு பெண் தரும் முத்தத்திற்கு ஈடு, இன்னொரு பெண் தரும் முத்தம்.

இரவிற்கான தனிமை, தனிமைக்கான பெண். நான் மட்டும் பரவும் நிழலில் அவ்விரவின் உரிமைக்காக போராடிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

பட்டியிலிருந்து விடுபட்ட ஆடுகளின் மனநிலையை ஒத்ததாய் கட்டற்ற சிந்தனையில் லயிக்கிறது பெண்ணைப் பற்றிய ஆணின் வர்ணனைகள்.

ஒரு பெண் உன் முன் கூச்சமின்றி அழத்தொடங்கிவிட்டால் அவள் மனதில் நீ நிரந்தர இடம் பிடித்துவிட்டாய் எனப் பொருள்.

போதைகள் என்று தனியே ஏதும் இல்லை, பழகும் அனைத்தும் போதையே. தலையாயது பெண்.

ஆண் தன்னை பார்க்கிறான் என தெரிந்ததும் காதோரம் உள்ள முடியை சரி செய்வது போல் அவனை ஓரக்கண்ணால் பார்க்கும் பெண் வாழ்வை அழகாக்கிச் செல்கிறாள்.

இவ்வளவு காதல் கவிதைகளையும் தீண்டல்களையும் ஆண் பெண்ணிடமோ பெண் ஆணிடமோ நிஜ வாழ்க்கையில் எதிர்பார்ப்பது தவறு.

ஏதோ ஒரு வக்கிரத்தை கொட்டித் தீர்க்கும் உறவின் எல்லையாய் உள்ளது பலருக்கு பெண் நட்பு.

தோன்றும் வக்கிரங்களை அவன் காதில் கிசுகிசுக்கிறாள், "பெண்கள் ஒருபோதும் சளைத்தவர்கள் அல்ல" என அடிக்கடி அவள் சொல்வதை நினைவுகூர்கிறான்.

பெண்கள் ஒப்பனை இல்லாமல் வெளியில் வந்தால், ஆணின் ரசனை மாறத்தொடங்குமோ என்னவோ.

படியவாரி பூச்சூடிய பெண்கள் ஒரு வகை அழகென்றால், காற்றிலலையும் குதிரைவால்கள் இன்னொரு வகை அழகு.

பெண்கள் தங்கள் தோழிகள் மீதும் சுயநலமாகத்தான் உள்ளனர்